Kışa Veda ( fly antrenmanı )

[keşfetmekiçinbak]

Kış bazen uzun gelir insana, bu kış hiçte öyle uzun gelmedi her nedense. Belki de havaların iyi gitmesi ve sert bir kış yaşamadığımız için olsa gerek. Sabah uyandığımda pırıl pırıl bir gökyüzü vardı dışarıda, kahvaltının ardından alışverişe çıktım bir de ne göreyim harika bir hava, tüh kaçırdık diye düşündüm kendi kendime. Alışveriş dönüşü kan birden bire hareketlenmeye başladı ve aynı anda telefon trafiği başladı. Saat 12 de Kerem ben ve Levent yoldaydık, Birol çoktan avlağa varmış ve bizim hedef avlağı da değiştirmişti. Direksiyonu onun bulunduğu avlağa doğru çevirdik. Birol ile buluşup takımları kuşanalım derken saat 14.00 olmuştu bile. Güneşi kaçıracak olmanın endişesi ile hızlıcana avlağa dağıldık.





Fly oltasını elimize almayalı neredeyse 3 ay olmuştu. Amacımız bu güzel havada az da olsa biraz antrenman yapmaktı. Önceleri gerçekten de sadece antrenman yaptık. Bir ara ben güzel bir hareket aldım dry fly'a ( kuru sinek ) ancak tasmalayamadım ya da balık hedefi tam tutturamadı. Sonra hep beraber bir göl etrafına toplandık. İlk gümüşler gelmeye başladı. Herkes vuruşunu aldı balığını tuttu elinin pasını giderdi. Çok geçmeden güneş yüksek tepelerin arasından kayboldu.





Biraz nefes alıp avlağı dinlendirmek için geri çekildiğimde etrafımdaki naylon poşetleri görmem, toplamam ve bir ateş yakmam çok uzun sürmedi. Hem ısındık hem sohbet ettik hem de mıntıka yapmış olduk. Bizim insanımız bu açıdan baktığımızda hiç adam olmayacak gibi geliyor bana. Kendi yarattığı pisliği götürdüğü yerde bırakmak nasıl bir mantıktır ben halen anlam veremiyorum. Sözüm ona bir de Müslüman milletiz, acayip tezatlar ile dolu bir ülke.

















Gün kararmaya yüz tutarken son kez uçurduk sineklerimizi ve arabaya doğru yola koyulduk. Birol babası ve arkadaşının yanına dönmek zorunda olduğu için bizi erken terk etti. Avlakta olmanın keyfini biraz daha sürmek için kamp yerinde çay demlendi ve kır pideleri eşliğinde afiyetle tüketildi. Baharın geldiği müjdesini alan bir ekip olarak yüzlerde garip bir tebessüm ile evin yolunu tuttuk…