Mustafa Kemal Atatürk'ün Yemini.

[ÇARŞI]

Validemin ruhuna ve bütün ecdat ruhuna taahhüt ettigim vicdan yeminini tekrar edeyim:
Validemin mezarı önünde ve Allah'ın huzurunda ahdü peyman ediyorum. Bu kadar kan dökerek milletin elde ettigi ve tesbit ettigi hâkimiyetin muhafaza ve müdafaası için gerekirse validemin yanına gitmekte asla tereddüt etmeyecegim. Millî hâkimiyet ugrunda canımı vermek, benim için vicdan ve namus borcu olsun.

Milletin istiklâli tehlikeye girdigi vakit, millet ordularını kendi toplar ve yalnız bir hareket tarzı kabul eder. O da kurtuluş ugrunda sonuna kadar kanını dökmek!

Millî hâkimiyet öyle bir nurdur ki, onun karşısında zincirler erir, taç ve tahtlar yanar, mahvolur. Milletlerin esareti üzerine kurulmuş müesseseler her tarafta yıkılmaya mahkûmdurlar.

Türk vatanının bir karış toprağı için bütün millet bir vücut olarak ayağa kalkar.


Bilelim ki, millî benligini bilmeyen milletler, başka milletlere yem olurlar.
Memleketi temelinden yıkan, milleti esir ettiren iç cephenin düşmesidir.
Ordumuz Türk birliğinin kudret ve kabiliyetinin, Türk vatanseverliginin çelikleşmiş bir ifadesidir.

Türk gençleri;
Benim Türk milletine, Türk Cumhuriyeti'ne, Türklügün istikbâline ait ödevlerim bitmemiştir. Siz, onları tamamlayacaksınız. Siz de sizden sonrakilere benim sözümü tekrar edersiniz.


Halbuki, Türk'ün Haysiyeti, Gururu ve Kabiliyeti Çok Yüksek ve Büyüktür. Böyle Bir Millet Esir Yaşamaktansa Yok Olsun Daha İyidir!

O Halde, Ya İstiklal Ya Ölüm!


ÇARŞI